Zbigniew zakończył studia i 13 miesięczny staż, teraz jest w trakcie specjalizacji z Pediatrii, która trwa 5 lat, czyli nauki jeszcze nie skończył, ale jak sam mówi „właściwie w naszym zawodzie nie kończy się nauki bo cały czas się uczymy”. Prywatnie uwielbia pływać i nurkować, niestety ma na to mało czasu.
- Masz w swoim otoczeniu osoby niepełnosprawne/chore? Ile tych osób jest? Jakie są to osoby w sensie osobowości/charakteru?
W moim otoczeniu spotykam osoby niepełnosprawne. Głównie ma to związek z zawodem, który wykonuję. Są to różni ludzie zarówno młodzi jak i dorośli. Każda osoba jest inna. Są to ludzie otwarci, szczęśliwi w pełni korzystający z życia jak i osoby, które sobie nie radzą ze swoją codziennością, zamknięte w sobie.
- Jaki jest Twój stosunek do osób niepełnosprawnych? I czy zawsze tak było? Czy coś się w tym temacie u Ciebie zmieniło?
Traktuję osoby niepełnosprawne jak każdego innego. Często osoby niepełnosprawne wzbudzają we mnie podziw, np. optymizm z jakim podchodzą do życia pomimo trudnej codzienności oraz jak potrafią sobie radzić z problemami.
- Czy uważasz, że niepełnosprawność bądź choroba determinuje nasze życie?
Jestem tego pewien. Wszystko co robimy zależy od stanu naszego zdrowia.
Często niepełnosprawność, czy choroba decyduje o rozpoczęciu nauki, podjęciu konkretnej pracy, założeniu rodziny. Choroba kształtuje również nasz charakter, uczy nas pokory i doceniania tego co mamy.
- Czy uważasz, że choroba lub niepełnosprawność jest usprawiedliwieniem by nie robić nic ze swoim życiem?
Nie, ale staram się też zrozumieć osoby chore, które w pewnym momencie się poddają. Żeby najlepiej zrozumieć drugą osobę trzeba postawić się na jej miejscu, spróbować zadać sobie pytanie "czy ja dałbym radę? czy nie poddałbym się?'' Jest wiele przykładów osób chorych i niepełnosprawnych, które żyją pełną piersią i wyciskają z życia wszystko co się da. Jednak nie każdy potrafi znaleźć w sobie siłę i nie każdy może liczyć na wsparcie bliskich osób.
- Jakie Twoim zdaniem jest przystosowanie środowiska do osób niepełnosprawnych/chorych? Co powinno się zmienić?
Wiele zmieniło się i zmienia na lepsze. Przede wszystkim świadomość ludzi zdrowych jest coraz większa. Coraz lepiej potrafimy żyć ze sobą, pomagać i uczyć się od siebie nawzajem. Ludzie chorzy i niepełnosprawni mają również coraz więcej możliwości i ułatwień dzięki rozwojowi technologii i medycyny. Jednak jest jeszcze dużo do zrobienia, np. przystosowanie ulic, chodników, przejść dla pieszych, budynków czyli całej infrastruktury do potrzeb osób niepełnosprawnych. Osobom niepełnosprawnym trudniej również znaleźć pracę. Wydaje mi się, że wszystko idzie w dobrym kierunku by osobom niepełnosprawnym żyło się coraz łatwiej.
- Jak Twoim zdaniem niepełnosprawni/chorzy radzą sobie na rynku pracy? Nie uważasz, że praca dla osób niepełnosprawnych jest trochę fikcją literacką?
Moim zdaniem pracodawcy boją się zatrudniać osoby niepełnosprawne, ponieważ mogłoby to wiązać się z dodatkowymi kosztami przystosowania stanowisk pracy i spadkiem efektywności pracy. Jest to oczywiście krzywdzące. Wiem, że osobom niepełnosprawnym jest trudniej na rynku pracy, a nierzadko są to doskonali specjaliści w swoich dziedzinach. Dla przykładu w Łodzi jest pizzeria, w której pracują osoby niepełnosprawne (głuchonieme). Muszę przyznać, że jest to doskonały dowód na to, że osoby niepełnosprawne są dobrymi i rzetelnymi pracownikami.
- Co sądzisz o związkach osób niepełnosprawnych bądź chorych ze zdrowymi i czy uważasz, że są one ciężarem? A jeśli tak to czy to oznacza,
że mają sobie odmawiać prawa do szczęścia?
Każdy ma prawo do szczęścia niezależnie od stanu zdrowia. Znam związki osób niepełnosprawnych ze zdrowymi i są one niejednokrotnie przykładem bezinteresownej miłości i bezgranicznego zaufania.
- Co sądzisz o systemie edukacji w Polsce? Czy Twoim zdaniem jest on dostosowany do osób niepełnosprawnych bądź chorych i dlaczego?
W naszym kraju pojawia się coraz więcej możliwości uzyskania wykształcenia dla osób niepełnosprawnych. Dzięki rozwojowi Internetu, który jest oknem na świat nie ma dziś rzeczy niemożliwych.
- Co sądzisz o stosunku młodzieży do osób niepełnosprawnych bądź chorych? Czy uważasz, że młodzież jest tolerancyjna?
Moim zdaniem młodzież jest tolerancyjna i potrafi pomagać. Dobrym przykładem są liczne zbiórki pieniędzy na osoby chore, w których młodzież aktywnie uczestniczy, a niejednokrotnie jest ich inicjatorem.
- W kontekście osób niepełnosprawnych/chorych jesteś za eutanazją czy nie? Czy uważasz, że osoba chora bądź niepełnosprawna ma prawo do podjęcia decyzji kończącej własne życie?
Każda osoba powinna mieć prawo do decydowania o swoim życiu. Od zawsze dziwiło mnie to, że potrafimy lekką ręką uśpić zwierzę by nie cierpiało, a ludziom odmawia się takiej pomocy bo to nieetyczne. Eutanazja jest darem łaski dla osoby cierpiącej z powodu choroby i powinna być rozważana jeśli chory tego oczekuje. Nie powinna być ona jednak podejmowana od samego początku, bez zapewnienia wsparcia psychicznego oraz wypróbowania wszystkich możliwych metod terapeutycznych.
- Czy jako student medycyny masz/miałeś jakieś zajęcia z osobami niepełnosprawnymi i czy uważasz, że są potrzebne?
Na studiach spotykaliśmy pacjentów niepełnosprawnych na zajęciach klinicznych jednak nie było zajęć typowo zarezerwowanych takiej tematyce. Uważam, że mogłyby to wnieść dużo do szkolenia młodych lekarzy, np. zwrócić uwagę na to jakie są potrzeby i oczekiwania osób niepełnosprawnych.
- Czy uważasz jako lekarz, że medycyna jest w stanie tak się rozwinąć żeby w przyszłość leczy osoby/dzieci po porażeniu mózgowym?
Medycyna stale się rozwija i jestem pewien tego, że uda znaleźć się sposób na leczenie takich chorób jak mózgowe porażenie dziecięce. Z ciekawością śledzę wszelkie informacje na temat prób leczenia chorób neurologicznych z zastosowaniem komórek macierzystych oraz inżynierii genetycznej. Myślę, że w tych dziedzinach niebawem należy spodziewać się przełomowych odkryć.
Dziękuje za wypowiedz.
0 comments